تاریخ خانه‌سازی و شهرسازی در ایران براساس شاهنامه
در نشست تخصصی شاهنامه‌پژوهی که در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد، به معنی دیو و موضوع دیوان در شاهنامه پرداخته شد و همچنین تاریخ خانه‌سازی و شهرسازی در ایران بر اساس شاهنامه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.
به گزارش ایلنا به نقل از خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست ماهانه شاهنامه‌پژوهی تخصصی با حضور اساتید و صاحب-نظران و شاهنامه‌پژوهان، به دبیری محمد رسولی (شاهنامه‌شناس) با بررسی سرآغاز جنگ‌های ایران و توران، و همچنین تاریخ خانه‌سازی و شهرسازی در ایران براساس شاهنامه، در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد، و مطرح شد که انسان ایرانی از آغاز سپیده‌دم تاریخ در دوران کیومرث نوعی از خانه‌سازی را دانسته بود و سپس به تدریج بر نوع و گونه و کیفیت آن افزوده است؛ تا حدی که در زمان جمشید این هنر به اوج خود رسیده.
در این نشست، منوچهر پیشوا به پژوهش‌های خود به تاریخچه معماری و به ویژه هنر «طاق زدن» اشاره کرد و گفت: متاسفانه شاهد هستیم که بسیاری از هنرهای معماری دوره اشکانیان، منسوب به ساسانیان شده است.
در ادامه این نشست به نکته مهم «پیدایش گردونه، ارابه» در شاهنامه اشاره شد که ایرانیان از آغاز کار منوچهر دارای آن بودند، و سیدجعفر سیدموسوی فعال فرهنگی و شاهنامه پژوه، در این باره گفت: در برخی آثار باستانی و مساجد قدیمی، ازجمله و به طور مشخص در مسجد یزد، تصویر گردونه و گردونه مهر را کشیده‌اند. این امر نشان می‌دهد تصویر این گردونه که شبیه به همان صلیب شکسته معروف است، ارتباطی با حزب نازی آلمان نداشته است و از دیرباز وجود داشته و نشانی ایرانی است.
محمد رسولی نویسنده کتاب «نگاهی نو به شاهنامه» بیان داشت: اینکه در شاهنامه می‌خوانیم تهمورث، «دیوان را به افسون ببست» اشاره به پیشرفت علم و دانش دارد، زیرا افسون در لغت معنی چاره، تدبیر، دانش، فن و شگرد و شگردشناسی دارد. در اینجا انسان ایرانی با پیشرفت خود، فرا گرفته بود چگونه دانش و رموز علوم و قوانین هستی و فیزیک و شیمی را کشف کند. این توانمندی و توفیقات در کنار باورمندی به اینکه همه دانش‌ها نزد خداست، سبب می‌شود که در شاهنامه بخوانیم، دیوان «نبشتن به خسرو بیاموختند» و بخوانیم که تهمورث «از ایشان دو بهره به افسون ببست».
این شاهنامه‌شناس افزود: شاید راز مهم این بیت «از ایشان دو بهره به افسون ببست دگرشان، به گرز گران کرد پست» همین است که تا حد امکان با تسلط بر علم و دانش، امور را پیش بردند و هر کجا که علم به آن نرسیده بود، با مقاومت و پایداری و امکانات فیزیکی زندگی را اداره می‌کردند. شایان ذکر است، نشست‌های شاهنامه‌پژوهی تخصصی بیش از دو سال است که در اواخر هر ماه در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌شود.
به گزارش ایلنا به نقل از خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست ماهانه شاهنامه‌پژوهی تخصصی با حضور اساتید و صاحب-نظران و شاهنامه‌پژوهان، به دبیری محمد رسولی (شاهنامه‌شناس) با بررسی سرآغاز جنگ‌های ایران و توران، و همچنین تاریخ خانه‌سازی و شهرسازی در ایران براساس شاهنامه، در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد، و مطرح شد که انسان ایرانی از آغاز سپیده‌دم تاریخ در دوران کیومرث نوعی از خانه‌سازی را دانسته بود و سپس به تدریج بر نوع و گونه و کیفیت آن افزوده است؛ تا حدی که در زمان جمشید این هنر به اوج خود رسیده.
در این نشست، منوچهر پیشوا به پژوهش‌های خود به تاریخچه معماری و به ویژه هنر «طاق زدن» اشاره کرد و گفت: متاسفانه شاهد هستیم که بسیاری از هنرهای معماری دوره اشکانیان، منسوب به ساسانیان شده است.
در ادامه این نشست به نکته مهم «پیدایش گردونه، ارابه» در شاهنامه اشاره شد که ایرانیان از آغاز کار منوچهر دارای آن بودند، و سیدجعفر سیدموسوی فعال فرهنگی و شاهنامه پژوه، در این باره گفت: در برخی آثار باستانی و مساجد قدیمی، ازجمله و به طور مشخص در مسجد یزد، تصویر گردونه و گردونه مهر را کشیده‌اند. این امر نشان می‌دهد تصویر این گردونه که شبیه به همان صلیب شکسته معروف است، ارتباطی با حزب نازی آلمان نداشته است و از دیرباز وجود داشته و نشانی ایرانی است.
محمد رسولی نویسنده کتاب «نگاهی نو به شاهنامه» بیان داشت: اینکه در شاهنامه می‌خوانیم تهمورث، «دیوان را به افسون ببست» اشاره به پیشرفت علم و دانش دارد، زیرا افسون در لغت معنی چاره، تدبیر، دانش، فن و شگرد و شگردشناسی دارد. در اینجا انسان ایرانی با پیشرفت خود، فرا گرفته بود چگونه دانش و رموز علوم و قوانین هستی و فیزیک و شیمی را کشف کند. این توانمندی و توفیقات در کنار باورمندی به اینکه همه دانش‌ها نزد خداست، سبب می‌شود که در شاهنامه بخوانیم، دیوان «نبشتن به خسرو بیاموختند» و بخوانیم که تهمورث «از ایشان دو بهره به افسون ببست».
این شاهنامه‌شناس افزود: شاید راز مهم این بیت «از ایشان دو بهره به افسون ببست دگرشان، به گرز گران کرد پست» همین است که تا حد امکان با تسلط بر علم و دانش، امور را پیش بردند و هر کجا که علم به آن نرسیده بود، با مقاومت و پایداری و امکانات فیزیکی زندگی را اداره می‌کردند. شایان ذکر است، نشست‌های شاهنامه‌پژوهی تخصصی بیش از دو سال است که در اواخر هر ماه در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌شود.