عربستان و عمان علیه فولادسازان ایران
رئیس انجمن سنگ‌آهن ایران گفت: در حال حاضر خطر عمده در عمان و عربستان است که در حال تبدیل به کشورهای فولادی بزرگ هستند و اگر این موضوع محقق شود، شاهد فشار بیشتر در بخش فولاد خواهیم بود.
مهرداد اکبریان درباره عوارض ۳۰ درصدی واردات فولاد ایران به عراق که از اواخر سال گذشته اعمال شده است، اظهار کرد: سال ۱۳۹۱ ایران برنامه جامع فولاد را تهیه کرد که آن زمان عراق یکی از بازارهای نزدیک برای صادرات مواد فولادی ایران بود. بنابراین از ۵۵ میلیون تنی که در طرح جامع فولاد هدف‌گذاری شده بود، حدود ۲۰ میلیون تن صادرات در نظر گرفته شده بود که بخشی از آن مربوط به عراق بود.
وی با اشاره به اینکه کم‌کم حلقه‌های تامین زنجیره فولاد در عراق آماده شده و تولیدکنندگان در این زمینه هشدارهایی داده بودند، تصریح کرد: همچنین فعالان این حوزه هشدار دادند که بازار فولاد عراق یک بازار موقت است و هر چقدر رو به جلو برویم، نیاز بازار نسبت به محصولات پایین‌دستی کمتر می‌شود و کشورهای دیگر بیشتر به دنبال خرید مواد خام از ایران هستند.
اکبریان با بیان اینکه در مواردی قیمت میلگردی که به عراق صادر می‌شد کمتر از قیمت شمشی بود که در داخل استفاده می‌شد، افزود: حتی در مواردی میلگرد به صورت ضایعات به عراق صادر شده است. این معامله صحیح نیست و حالا هم عواقب آن را می‌بینیم.
رئیس انجمن سنگ‌آهن ایران اعمال عوارض را اقدامی منطقی در راستای منافع عراق دانست تا محصولات پایین‌دستی مشابه به راحتی وارد این کشور نشود، گفت: این رویه عادی است تا عراق کارخانه‌های خود را به سمت تقویت تولید و افزایش واردات مواد اولیه و افزایش اشتغال سوق دهد، اما زنگ خطری برای ایران است. البته این زنگ خطر فقط مربوط به عراق نیست، بلکه در سایر کشورهای عربی هم وجود دارد.
به گفته وی، خطر عمده در عمان و عربستان است که در حال تبدیل به کشورهای فولادی بزرگ هستند و اگر این موضوع محقق شود، شاهد فشار بیشتر در بخش فولاد خواهیم بود. ایران در حال ایجاد ظرفیت تولید ۵۵ میلیون تن فولاد است، اما به بازار آینده آن فکر نشده و اگر هوشمندانه عمل نکنیم، ممکن است این همه تلاش برای تکمیل زنجیره فولاد بی‌نتیجه بماند.
اکبریان متنوع کردن بازارهای صادراتی، تقویت بازارهای صادراتی فعلی و حمایت دولت را از جمله راهکارهای شرایط فعلی عنوان کرد و گفت: کشورهای همسایه همیشه بازارهای خوب و باثباتی در بخش فولاد نبوده‌اند، بنابراین باید روی بازاریابی بیشتر فکر شود. از طرف دیگر موانع داخلی مثل سیاست‌های ارزی، سیاست‌های بانکی و غیره هم که توان رقابتی محصولات ایرانی در بازارهای جهانی را کاهش می‌دهد، باید رفع شود.
مهرداد اکبریان درباره عوارض ۳۰ درصدی واردات فولاد ایران به عراق که از اواخر سال گذشته اعمال شده است، اظهار کرد: سال ۱۳۹۱ ایران برنامه جامع فولاد را تهیه کرد که آن زمان عراق یکی از بازارهای نزدیک برای صادرات مواد فولادی ایران بود. بنابراین از ۵۵ میلیون تنی که در طرح جامع فولاد هدف‌گذاری شده بود، حدود ۲۰ میلیون تن صادرات در نظر گرفته شده بود که بخشی از آن مربوط به عراق بود.
وی با اشاره به اینکه کم‌کم حلقه‌های تامین زنجیره فولاد در عراق آماده شده و تولیدکنندگان در این زمینه هشدارهایی داده بودند، تصریح کرد: همچنین فعالان این حوزه هشدار دادند که بازار فولاد عراق یک بازار موقت است و هر چقدر رو به جلو برویم، نیاز بازار نسبت به محصولات پایین‌دستی کمتر می‌شود و کشورهای دیگر بیشتر به دنبال خرید مواد خام از ایران هستند.
اکبریان با بیان اینکه در مواردی قیمت میلگردی که به عراق صادر می‌شد کمتر از قیمت شمشی بود که در داخل استفاده می‌شد، افزود: حتی در مواردی میلگرد به صورت ضایعات به عراق صادر شده است. این معامله صحیح نیست و حالا هم عواقب آن را می‌بینیم.
رئیس انجمن سنگ‌آهن ایران اعمال عوارض را اقدامی منطقی در راستای منافع عراق دانست تا محصولات پایین‌دستی مشابه به راحتی وارد این کشور نشود، گفت: این رویه عادی است تا عراق کارخانه‌های خود را به سمت تقویت تولید و افزایش واردات مواد اولیه و افزایش اشتغال سوق دهد، اما زنگ خطری برای ایران است. البته این زنگ خطر فقط مربوط به عراق نیست، بلکه در سایر کشورهای عربی هم وجود دارد.
به گفته وی، خطر عمده در عمان و عربستان است که در حال تبدیل به کشورهای فولادی بزرگ هستند و اگر این موضوع محقق شود، شاهد فشار بیشتر در بخش فولاد خواهیم بود. ایران در حال ایجاد ظرفیت تولید ۵۵ میلیون تن فولاد است، اما به بازار آینده آن فکر نشده و اگر هوشمندانه عمل نکنیم، ممکن است این همه تلاش برای تکمیل زنجیره فولاد بی‌نتیجه بماند.
اکبریان متنوع کردن بازارهای صادراتی، تقویت بازارهای صادراتی فعلی و حمایت دولت را از جمله راهکارهای شرایط فعلی عنوان کرد و گفت: کشورهای همسایه همیشه بازارهای خوب و باثباتی در بخش فولاد نبوده‌اند، بنابراین باید روی بازاریابی بیشتر فکر شود. از طرف دیگر موانع داخلی مثل سیاست‌های ارزی، سیاست‌های بانکی و غیره هم که توان رقابتی محصولات ایرانی در بازارهای جهانی را کاهش می‌دهد، باید رفع شود.