مسکن یکی از نیاز‌های اساسی هر خانواده است که تأمین آن نقش مهمی در رفاه و آسایش جامعه دارد. در بسیاری از کشورها، دولت‌ها با اجرای سیاست‌های مختلف سعی در حل مشکل مسکن دارند. در ایران نیز دولت شهید رئیسی با هدف بهبود وضعیت مسکن و کمک به اقشار کم‌درآمد، برنامه‌هایی را در دستور کار قرار داد. یکی از این برنامه‌ها، اعطای زمین رایگان به طبقات پایین جامعه بود. این سیاست که به منظور کاهش بحران مسکن و افزایش دسترسی افراد به مسکن مناسب طراحی شده بود، در صورت تأمین تسهیلات مالی مناسب و همکاری بانک‌ها، می‌توانست تأثیرات قابل توجهی بر بازار مسکن و افزایش عدالت اجتماعی داشته باشد. 
دولت شهید رئیسی با ارائه زمین رایگان به اقشار کم‌درآمد جامعه، تلاش کرد تا بحران مسکن را کاهش دهد. این طرح که هدف اصلی آن رفع مشکلات مسکن برای طبقات پایین بود، می‌توانست تأثیر قابل‌توجهی در بهبود شرایط زندگی این افراد داشته باشد. با توجه به اینکه هزینه زمین یکی از بزرگترین موانع برای خانه‌دار‌شدن بسیاری از خانواده‌ها است، اعطای زمین رایگان گامی مهم در جهت تأمین مسکن پایدار و مناسب برای اقشار کم‌درآمد محسوب می‌شود. 
اما برای اینکه این طرح به صورت کامل به ثمر بنشیند، نیاز به همکاری بانک‌ها و تأمین تسهیلات مالی مناسب بود. در صورتی که بانک‌ها وام‌های کم‌بهره و تسهیلات مالی مناسبی ارائه می‌دادند؛ افراد قادر می‌شدند تا با استفاده از این تسهیلات، به ساخت‌و‌ساز مسکن بپردازند. این همکاری می‌توانست تقاضا برای مسکن را کاهش دهد و تعادل بین عرضه و تقاضا را بهبود بخشد. 
بانک‌ها در این طرح نقش کلیدی داشتند و با ارائه وام‌های کم‌بهره و تسهیلات مالی مناسب، می‌توانستند به خانواده‌ها کمک کنند تا هزینه‌های ساخت مسکن را تأمین کنند. این تسهیلات می‌توانست شامل وام‌های بلندمدت با بهره‌های پایین، وام‌های حمایتی برای خرید مصالح ساختمانی و حتی وام‌های ویژه برای ساخت مسکن‌های کوچک و متوسط باشد. درنتیجه، افراد می‌توانستند با دریافت این تسهیلات به ساخت مسکن خود بپردازند و به تدریج بحران مسکن در جامعه کاهش یابد. 
با کاهش تقاضا و افزایش عرضه مسکن به تدریج مسکن از یک کالای سرمایه‌ای به یک کالای مصرفی تبدیل می‌شد. این تغییر نه‌تنها منجر به کاهش قیمت مسکن می‌شد، بلکه به بهبود وضعیت مسکن و افزایش عدالت اجتماعی نیز کمک می‌کرد. به این ترتیب، خانواده‌های بیشتری قادر به تأمین مسکن مناسب می‌شدند و اختلاف طبقاتی در زمینه مسکن کاهش می‌یافت. از این رو، برنامه دولت شهید رئیسی در صورت اجرای کامل و با همکاری بانک‌ها می‌توانست نقش مهمی در بهبود وضعیت مسکن و افزایش رفاه اجتماعی داشته باشد. 
بنابراین تبدیل مسکن به یک کالای مصرفی به جای کالای سرمایه‌ای می‌تواند تأثیرات بلندمدتی بر جامعه داشته باشد. این امر می‌تواند منجربه ثبات بیشتر در بازار مسکن، کاهش نوسانات قیمت و افزایش توان خرید افراد شود. با اجرای صحیح و کامل این طرح و همکاری بانک‌ها و سایر نهاد‌های مالی، می‌توان به بهبود وضعیت مسکن و افزایش عدالت اجتماعی در جامعه امیدوار بود. به این ترتیب، دولت شهید رئیسی می‌توانست با اجرای این برنامه، گامی مؤثر در جهت رفع مشکلات مسکن و افزایش رفاه اجتماعی بردارد. 
ادامه این طرح در دولت بعدی می‌تواند نقش مهمی در تداوم بهبود وضعیت مسکن و افزایش عدالت اجتماعی داشته باشد. با توجه به نتایج مثبت اولیه و تأثیرات بلندمدت این سیاست، دولت‌های بعدی می‌توانند با تقویت و گسترش این طرح به کاهش بیشتر بحران مسکن کمک کنند. همکاری مستمر با بانک‌ها و سایر نهاد‌های مالی برای تأمین تسهیلات مالی مناسب و وام‌های کم‌بهره، می‌تواند به ساخت مسکن‌های بیشتر و بهبود شرایط زندگی اقشار کم‌درآمد منجر شود. استمرار این سیاست نه تنها به رفع نیاز‌های مسکنی جامعه کمک می‌کند، بلکه به تثبیت بازار مسکن و کاهش نوسانات قیمت نیز یاری می‌رساند و درنتیجه افزایش رفاه اجتماعی و عدالت اقتصادی را به دنبال خواهد داشت. 
دولت حسن روحانی در زمینه مسکن نتوانست موفقیت قابل‌توجهی کسب کند و به ساخت مسکن کافی نپرداخت، در حالی که دولت ابراهیم رئیسی با عرضه زمین به مردم، رویکرد مؤثرتری را در پیش گرفت که به افراد امکان داد خودشان برای ساخت مسکن اقدام کنند و این سیاست می‌تواند به کنترل بازار مسکن کمک شایانی کند.