احمد علیرضابیگی، نماینده تبریز در مجلس یازدهم گفت: برخی منابع کشور در جا‌هایی هزینه شده که جزو اولویت‌های درجه‌دار مملکت نبوده است. از طرفی، برنامه دولت برای تامین مسکن مردم هم قابل قبول نبود. یعنی در این برنامه، دولت آورده خاصی ندارد. دولت انتظار دارد که آورده از سوی مردم باشد، یعنی پیش‌پرداخت قابل ملاحظه‌ای را در اختیار پروژه مسکن ملی قرار دهند و در ادامه و در مقاطعی هم، همین مردم، رقم‌های قبال ملاحظه‌ای دیگری را در این راستا خرج کنند. 
عضو مجمع نمایندگان استان آذربایجان شرقی ادامه داد: حال سوال این است که اگر مردم تا این اندازه قدرت مالی داشتند، چرا برای تامین مسکن خود به دولت رو بیندازند؟ اگر این نقدینگی در اختیار مردم بود، آن‌ها بدون منت خانه خود را می‌ساختند و این نشان می‌دهد که دولت، موضوع را متوجه نشده و نقشه راه را براساس واقعیت‌های جامعه تنظیم نکرده است.
علیرضابیگی تصریح کرد: در پروژه مسکن مهر، پرداختی‌های مردم پس از تحویل مسکن اتفاق می‌افتاد و این برعکس رویه دولت سیزدهم بود. دولت به خاطر مسکنی که مردم نداده، می‌خواهد از آن‌ها پول بگیرد.
نماینده تبریز گفت: دست یافتن مردم به سرپناه، مخصوصاً برای زوج‌های جوان که باید برای تحکیم خانواده‌شان روی کمک دولت حساب کنند، سخت‌تر شده است و اگر رویه‌ها تغییر نکند، باز هم اتفاق خوبی در این راستا برای مردم رخ نخواهد داد.
عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شورا‌ها در ادامه بیان کرد: یک روز می‌گویند برخی دستگاه‌های دولتی در ارائه زمین‌های مازاد خود به وزارت راه و شهرسازی تعلل کردند یا اساساً مقاومت می‌کنند و از طرفی، به گروهی اختیار تام داده‌اند که در قالب طرح مولدسازی، اموال مازاد دولت که می‌تواند زمین باشد را بفروشند. این دو اتفاق، در تناقض هم است. یعنی دولت برای جبران کسری بودجه‌اش اکنون به دنبال فروش است تا اینکه تا آن زمین‌ها را برای ساخت و خانه‌دار شدن مردم قرار دهد.
علیرضابیگی در پایان خاطرنشان کرد: اگر هدف دولت، ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال باشد و بخواهد پروژه مسکن ملی را به سرانجام برساند، باید بگویم من تحرک قابل ملاحظه‌ای را در این راستا نمی‌بینم. از طرفی کار دولت در ساخت مسکن کُند بوده و این روند نمی‌تواند جوابگوی نیاز و تقاضای جامعه باشد و از سوی دیگر، میزان مسکن‌هایی که در حال ساخت است هم در حدی نیست که بتواند تاثیر مثبتی بر بازار آشفته مسکن بگذارد.