10 اولویت اقتصادی رئیس‌‌‌جمهور آینده
مجید گودرزی، کارشناس اقتصادی
رئیس جمهور آینده باید در خصوص موضوعات مهم اقتصادی قاطعانه تصمیم بگیرد. این موضوعات از نظر من به شرح ذیل است:
1.اولین موضوع بااهمیت در اقتصاد ایران، مقابله با سرمایه‌‌‌گذاری در بازارهایی است که ارزش افزوده صفر و بازدهی منفی نسبت به تورم دارند. مثل بازار ارز، طلا، طرح های نیمه تمام، زمین‌‌‌های غیرزراعی و... .
2.دومین موضوع مهم «بحران صرفه اقتصادی» است. اکنون بخش بزرگی از بازدهی اقتصادی در ایران به واسطه تورم دورقمی غیب می‌‌‌شود و تا نرخ تورم بازدهی تمام فعالیت‌‌‌های اقتصادی منفی است. از سوی دیگر هم متاسفانه رابطه با ایران صرفه اقتصادی ندارد و تا زمانی که قدرت‌‌‌های بزرگ از صادرات سلاح صدها میلیارد دلار درآمد و سود دارند، وارد تجارت و عادی‌‌‌سازی روابط با ایران نخواهند شد که درنهایت حجم حدود ۱۰ تا ۲۰ میلیارد دلار می‌‌‌توانند قرارداد ببندند. باید این معادله و معامله تغییر کند. غرب به فروش سلاح به کشورهای منطقه به شدت نیازمند است و الحق و الانصاف تجارت بسیار پر سودی است. باید تجارت با ایران از تجارت سلاح برای غرب سودده‌‌‌تر شود که این کار آسانی نیست. صرفه اقتصادی اکنون مهمترین مانع رابطه با ایران است و ایدئولوژی یا هیچ موضوع دیگری به اندازه صرفه اقتصادی و سود برای غرب مهم نیست. قراردادهایی که غرب به دنبال آن است و برای آنها بیشتر از تجارت سلاح سود دارد، به سادگی قابل واگذاری نیست.
3.موضوع مهم دیگر تصمیم‌‌‌گیری درخصوص «ارزهای دیجیتال» و اثرات بسیار بد آنها بر اقتصاد است. این ارزها محل سرمایه‌‌‌گذاری‌‌‌های کلان، خروج سرمایه، فساد، پولشویی و ... شده است و باید ساماندهی شوند. این ارزها تنها وسیله مبادله ارزشمندی هستند ولاغیر.
4.«بورس» شاهرگ حیاتی اقتصاد کشور است که نیازمند مدیریت قوی است. هنوز در اقتصادی ایران که تورم دورقمی دارد، تجدید ارزیابی الزام نیست و هر ساله بخش بزرگی از سرمایه مردم در بورس ذوب می‌‌‌شود.
5.«نظام مالیاتی» نیازمند تجدید ساختار کلی است. از نظر من این نظام فعلی کاملا کور و بدون هدف است. در نظام مالیاتی ما هنوز پول و خروج سرمایه معاف از مالیات و سرمایه‌‌‌گذاری مشمول بیشترین مالیات است. مشمولین مالیاتی ما از معاف‌‌‌شدگان کمتر است و فرار مالیاتی در حد اعلای خود وجود دارد.
6.مسکن یک بحران ملی است با ابعاد اقتصادی و اجتماعی گسترده. مالکیت هولوکاست اقتصاد ایران است و بزرگترین استعمار داخلی کشور ملک و مسکن است که باید قانونمند شود. قیمت‌‌‌گذاری باید از دست ذینفعان خارج شود و صدور مجوزها باید از طریق سامانه صورت گیرد، نه ذینفعان آشوب در این بازار.
7.رئیس جمهور آینده ایران باید به «تعادل‌های اقتصادی» پایبند باشد و تلاش نکند تعادل‌های اقتصادی را به نفع دولت مصادره کند و برای بازگشت تعادل به اقتصاد ایران تلاش کند. الان تقریبا در هیچ بخشی در اقتصاد ایران تعادل وجود ندارد. ما باید به سمت تعادل‌های داخلی، منطقه‌‌‌ای و جهانی حرکت کنیم.
8.رئیس جمهور آینده ایران باید تمام فعالیت‌‌‌های و اقداماتی را که منجر به رکود تورمی می‌‌‌شود، متوقف کند. از نرخ بهره گرفته تا گرانی‌‌‌های خودسرانه. اقدامات دولت در بسیاری از موارد مسبب بحران‌‌‌های اقتصادی است.
9.«مدیریت» ویژه‌‌‌ترین نهاد هر سازمانی است. اما اکنون مافیایی‌‌‌ترین بخش جامعه «انتخاب مدیران» است.
10.«اقتصاد دولتی» اقتصاد بیمار و ناکارآمد است. دولت باید به واگذاری بخش‌‌‌های دولتی اهتمام ویژه داشته باشد. اما از طریق بورس و پس از کشف قیمت واقعی، نه از طریق خصوصی‌‌‌بازی.
1.اولین موضوع بااهمیت در اقتصاد ایران، مقابله با سرمایه‌‌‌گذاری در بازارهایی است که ارزش افزوده صفر و بازدهی منفی نسبت به تورم دارند. مثل بازار ارز، طلا، طرح های نیمه تمام، زمین‌‌‌های غیرزراعی و... .
2.دومین موضوع مهم «بحران صرفه اقتصادی» است. اکنون بخش بزرگی از بازدهی اقتصادی در ایران به واسطه تورم دورقمی غیب می‌‌‌شود و تا نرخ تورم بازدهی تمام فعالیت‌‌‌های اقتصادی منفی است. از سوی دیگر هم متاسفانه رابطه با ایران صرفه اقتصادی ندارد و تا زمانی که قدرت‌‌‌های بزرگ از صادرات سلاح صدها میلیارد دلار درآمد و سود دارند، وارد تجارت و عادی‌‌‌سازی روابط با ایران نخواهند شد که درنهایت حجم حدود ۱۰ تا ۲۰ میلیارد دلار می‌‌‌توانند قرارداد ببندند. باید این معادله و معامله تغییر کند. غرب به فروش سلاح به کشورهای منطقه به شدت نیازمند است و الحق و الانصاف تجارت بسیار پر سودی است. باید تجارت با ایران از تجارت سلاح برای غرب سودده‌‌‌تر شود که این کار آسانی نیست. صرفه اقتصادی اکنون مهمترین مانع رابطه با ایران است و ایدئولوژی یا هیچ موضوع دیگری به اندازه صرفه اقتصادی و سود برای غرب مهم نیست. قراردادهایی که غرب به دنبال آن است و برای آنها بیشتر از تجارت سلاح سود دارد، به سادگی قابل واگذاری نیست.
3.موضوع مهم دیگر تصمیم‌‌‌گیری درخصوص «ارزهای دیجیتال» و اثرات بسیار بد آنها بر اقتصاد است. این ارزها محل سرمایه‌‌‌گذاری‌‌‌های کلان، خروج سرمایه، فساد، پولشویی و ... شده است و باید ساماندهی شوند. این ارزها تنها وسیله مبادله ارزشمندی هستند ولاغیر.
4.«بورس» شاهرگ حیاتی اقتصاد کشور است که نیازمند مدیریت قوی است. هنوز در اقتصادی ایران که تورم دورقمی دارد، تجدید ارزیابی الزام نیست و هر ساله بخش بزرگی از سرمایه مردم در بورس ذوب می‌‌‌شود.
5.«نظام مالیاتی» نیازمند تجدید ساختار کلی است. از نظر من این نظام فعلی کاملا کور و بدون هدف است. در نظام مالیاتی ما هنوز پول و خروج سرمایه معاف از مالیات و سرمایه‌‌‌گذاری مشمول بیشترین مالیات است. مشمولین مالیاتی ما از معاف‌‌‌شدگان کمتر است و فرار مالیاتی در حد اعلای خود وجود دارد.
6.مسکن یک بحران ملی است با ابعاد اقتصادی و اجتماعی گسترده. مالکیت هولوکاست اقتصاد ایران است و بزرگترین استعمار داخلی کشور ملک و مسکن است که باید قانونمند شود. قیمت‌‌‌گذاری باید از دست ذینفعان خارج شود و صدور مجوزها باید از طریق سامانه صورت گیرد، نه ذینفعان آشوب در این بازار.
7.رئیس جمهور آینده ایران باید به «تعادل‌های اقتصادی» پایبند باشد و تلاش نکند تعادل‌های اقتصادی را به نفع دولت مصادره کند و برای بازگشت تعادل به اقتصاد ایران تلاش کند. الان تقریبا در هیچ بخشی در اقتصاد ایران تعادل وجود ندارد. ما باید به سمت تعادل‌های داخلی، منطقه‌‌‌ای و جهانی حرکت کنیم.
8.رئیس جمهور آینده ایران باید تمام فعالیت‌‌‌های و اقداماتی را که منجر به رکود تورمی می‌‌‌شود، متوقف کند. از نرخ بهره گرفته تا گرانی‌‌‌های خودسرانه. اقدامات دولت در بسیاری از موارد مسبب بحران‌‌‌های اقتصادی است.
9.«مدیریت» ویژه‌‌‌ترین نهاد هر سازمانی است. اما اکنون مافیایی‌‌‌ترین بخش جامعه «انتخاب مدیران» است.
10.«اقتصاد دولتی» اقتصاد بیمار و ناکارآمد است. دولت باید به واگذاری بخش‌‌‌های دولتی اهتمام ویژه داشته باشد. اما از طریق بورس و پس از کشف قیمت واقعی، نه از طریق خصوصی‌‌‌بازی.
