آشنایی با معمار مطرح نیمه دوم قرن بیستم
رابرت ونچوری در نیمه دوم قرن بیستم جزو طراحان برجسته بود، زیرا او اهداف تحقق بخشیدن به معماری را رد می‌کند. وی رویکرد خود را در زمینه پیچیدگی و تناقض در معماری، که ناشی از تحقیقات او در آکادمی آمریکایی در رم در دهه ۱۹۵۰ و تدریس در دانشگاه پنسیلوانیا در اوایل دهه ۱۹۶۰ بود، بیان کرد.
رابرت چارلز ونچوری در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۲۵ در فیلادلفیا آمریکا به دنیا آمد. ونچوری معمار، طراح و نظریه‌پرداز با نفوذ آمریکایی، یکی از چهره‌های اصلی معماری قرن بیستم بود. وی موسس اصلی شرکت ونچوری، اسکات براون و همکاران بوده است.
رابرت ونچوری به همراه همسرش دنیس اسکات براون به شکل‌گیری شیوه‌ای کمک کردند که معماران، برنامه‌ریزان و دانشجویان در مورد معماری و محیط ساخته شده آمریکایی تجربه و فکر می‌کنند.
وی در سال ۱۹۵۱ تحت نظر ایرو سارینن در بلومفیلد هیلز میشیگان و بعدها برای لوییکان در فیلادلفیا کار کرد. ونچوری در سال ۱۹۵۴، جایزه کمک هزینه تحصیلی رم را در آکادمی آمریکایی رم به دست آورد و دو سال برای تحصیل به اروپا رفت.
ونچوری از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۷، مسئولیت‌های آموزشی در دانشگاه پنسیلوانیا برعهده داشت که در آنها به عنوان دستیار آموزشی لویی کان، مدرس و بعدها به عنوان استادیار کار کرد. وی بعدها در دانشکده معماری تدریس کرد و از دانشجویان برجسته ونچوری می‌توان به کسانی چون امی واینشتاین و پیتر کوریگان اشاره کرد.
عدم پذیرش عقاید مرسوم سبک بین‌المللی توسط ونچوری، اولین بار در خانه‌ای که او در سال ۱۹۶۲ برای مادرش ساخت، نمایان شد.
وی در سال ۱۹۶۶ کتاب پیچیدگی و تضاد در معماری را منتشر کرد، که عنصر پیوریتانیسم (خشک مقدسگرایی) در نظریه نوگرا را نقد می‌کرد و از خاص‌گرایی، تزئینات و نوعی حس ظرافت حمایت می‌کرد.
تحریک‌کننده‌ترین کتاب وی «آموزش از لاس وگاس» بود که در آن ونچوری از محیط پرزرق و برق لاس وگاس و دیگر شهرهای آمریکایی در برابر انتقادهای تند زیباشناسی دفاع می‌کند. در مقایسه با بسیاری از نوگرایان، ونچوری از یک نوع معماری مزین به شکل نمادین بر پایه سنت استفاده می‌کند. او معتقد است که ساختار و تزئین باید با ماهیت‌های مجزا باقی بمانند و آن تزئین باید منعکس‌کننده فرهنگی باشد که در آن وجود دارد. ساختمان‌های وی در دهه ۱۹۷۰ همچون خانه Brant-Johnson در Vail ، Colorado ۱۹۷۶، تالار Gordon Wu و دانشکده Butler در Princeton ۱۹۸۰، به دلیل استفاده سرزنده از منابع تاریخی مورد تجلیل قرار گرفته‌اند که گاهی اوقات شامل یک عنصر سنجیده پرزرق و برق می‌شوند.
رابرت چارلز ونچوری در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۲۵ در فیلادلفیا آمریکا به دنیا آمد. ونچوری معمار، طراح و نظریه‌پرداز با نفوذ آمریکایی، یکی از چهره‌های اصلی معماری قرن بیستم بود. وی موسس اصلی شرکت ونچوری، اسکات براون و همکاران بوده است.
رابرت ونچوری به همراه همسرش دنیس اسکات براون به شکل‌گیری شیوه‌ای کمک کردند که معماران، برنامه‌ریزان و دانشجویان در مورد معماری و محیط ساخته شده آمریکایی تجربه و فکر می‌کنند.
وی در سال ۱۹۵۱ تحت نظر ایرو سارینن در بلومفیلد هیلز میشیگان و بعدها برای لوییکان در فیلادلفیا کار کرد. ونچوری در سال ۱۹۵۴، جایزه کمک هزینه تحصیلی رم را در آکادمی آمریکایی رم به دست آورد و دو سال برای تحصیل به اروپا رفت.
ونچوری از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۷، مسئولیت‌های آموزشی در دانشگاه پنسیلوانیا برعهده داشت که در آنها به عنوان دستیار آموزشی لویی کان، مدرس و بعدها به عنوان استادیار کار کرد. وی بعدها در دانشکده معماری تدریس کرد و از دانشجویان برجسته ونچوری می‌توان به کسانی چون امی واینشتاین و پیتر کوریگان اشاره کرد.
عدم پذیرش عقاید مرسوم سبک بین‌المللی توسط ونچوری، اولین بار در خانه‌ای که او در سال ۱۹۶۲ برای مادرش ساخت، نمایان شد.
وی در سال ۱۹۶۶ کتاب پیچیدگی و تضاد در معماری را منتشر کرد، که عنصر پیوریتانیسم (خشک مقدسگرایی) در نظریه نوگرا را نقد می‌کرد و از خاص‌گرایی، تزئینات و نوعی حس ظرافت حمایت می‌کرد.
تحریک‌کننده‌ترین کتاب وی «آموزش از لاس وگاس» بود که در آن ونچوری از محیط پرزرق و برق لاس وگاس و دیگر شهرهای آمریکایی در برابر انتقادهای تند زیباشناسی دفاع می‌کند. در مقایسه با بسیاری از نوگرایان، ونچوری از یک نوع معماری مزین به شکل نمادین بر پایه سنت استفاده می‌کند. او معتقد است که ساختار و تزئین باید با ماهیت‌های مجزا باقی بمانند و آن تزئین باید منعکس‌کننده فرهنگی باشد که در آن وجود دارد. ساختمان‌های وی در دهه ۱۹۷۰ همچون خانه Brant-Johnson در Vail ، Colorado ۱۹۷۶، تالار Gordon Wu و دانشکده Butler در Princeton ۱۹۸۰، به دلیل استفاده سرزنده از منابع تاریخی مورد تجلیل قرار گرفته‌اند که گاهی اوقات شامل یک عنصر سنجیده پرزرق و برق می‌شوند.
